Chrześcijański zwyczaj święcenia pokarmów narodził się już w VIII wieku, jednak w Polsce zaczęto go praktykować dopiero w XIV wieku. Początkowo święcono wszystko, co miało znaleźć się na świątecznym stole, a księża błogosławili pokarmy nie w świątyniach jak to ma miejsce obecnie, tylko chodząc od dworu do dworu i odwiedzając gospodarstwa bogatych chłopów.
Dziś w Wielką Sobotę do wiklinowego koszyczka wkłada się baranka (z masła, ciasta lub cukru), jaja, chleb, sól, pieprz i wędliny, a także ciasto. Całość dekoruje się gałązkami bukszpanu, borówkami, baziami lub wiosennymi kwiatami i przykrywa śnieżnobiałą serwetką.
Co włożyć do święconki?
Wędlina - Zapewnia zdrowie, płodność i dostatek. Święci się przede wszystkim wyroby wieprzowe, np. kawałek szynki, kiełbasy.
Sól - Oznacza prostotę życia. Dodaje potrawom smaku, chroni przed zepsuciem i ma właściwości oczyszczające. Kiedyś wierzono, że potrafi odstraszyć zło.
Jajko - Jest znakiem zwycięstwa nad śmiercią, odradzającego się życia i płodności. Do koszyczka wkłada się jajka ugotowane na twardo Najczęściej pomalowane.
Baranek - Oznacza pokorę i łagodność. Ten z czerwoną chorągiewką jest symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego.
Chleb - To pokarm podstawowy symbolizujący Ciało Chrystusa, gwarantujący dobrobyt i pomyślność. Święci się zwykle kilka kromek chleba.
Pieprz - Zwykle święci się zmielony pieprz czarny – symbol gorzkich ziół. Posypujemy nim (i solą) jajko, którym dzielimy się w świąteczną niedzielę.
Ciasto - Pojawiło się w koszyczkach dość niedawno. Jest znakiem umiejętności i doskonałości. Najlepiej włożyć do koszyczka np. kawałek drożdżowej baby domowego wypieku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz